To πλέον ενδεδειγμένο υλικό, όσον αφορά τη θερμομόνωση, για κατασκευή κουφωμάτων είναι το ξύλο. Σε σύγκριση με τα μέταλλα, η θερμομονωτική ικανότητα του ξύλου είναι 1.800 φορές μεγαλύτερη από του χάλυβα και 4.000 φορές μεγαλύτερη από τη θερμομονωτική ικανότητα του αλουμινίου.
Ένα παράδειγμα της θερμομόνωσης που προσφέρει το ξύλο είναι πως αιώνες τώρα χρησιμοποιείται ως χειρολαβή θερμών αντικειμένων και σκευών. Για τους παραπάνω λόγους το ξύλο ήταν και παραμένει το υλικό που προτιμάται στην κατασκευή κουφωμάτων σε ιδιαίτερα ψυχρές περιοχές όπως η Σκανδιναβία, οι Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης αλλά και γενικότερα οι χώρες της Βορείου Ευρώπης.
Δεύτερη θέση στη θερμομόνωση καταλαμβάνει το πλαστικό κούφωμα και τελευταία το κούφωμα αλουμινίου, που ως υλικό είναι άριστος αγωγός θερμότητας.
Το κοινότατο, στην Ελλάδα, κούφωμα αλουμινίου χωρίς θερμοδιακοπή, όχι μόνον αδυνατεί να δράσει θερμομονωτικά αλλά δρα θερμοσυσσωρευτικά, αποθηκεύοντας στην ουσία το ψύχος ή τη θερμότητα μέσα του, αυξάνοντας έτσι το κόστος ελέγχου της θερμοκρασίας ενός εσωτερικού χώρου.
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, πως η χρήση ξύλινων κουφωμάτων σε ένα κτίριο αυτόματα μειώνει την κατανάλωση ενέργειας που αυτό θα χρειαστεί για να θερμανθεί το χειμώνα ή να ψυχθεί το καλοκαίρι. Επιπρόσθετα, τα προηγμένα τεχνολογικά υλικά που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή ενός σύγχρονου ξύλινου κουφώματος
όπως είναι τα διπλά θερμομονωτικά τζάμια και τα μέσα στεγάνωσης των αρμών, αυξάνουν ακόμα περισσότερο τις θερμομονωτικές ικανότητες των κουφωμάτων δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό ένα άριστο αποτέλεσμα.
